Późno. No ale co zrobisz? Nic nie zrobisz.
Lepiej późno niż wcale. Strzelam więc krótką relację z tegorocznego mazurskiego spływu Canoe. Spływ na który zapraszałem w kilku miejscach, m. in. na ForumWodne.pl – Spływ Canoe Mazury oczywiście odbył się. :) Frekwencja dopisała, płynęliśmy w 15 osad.
Wystartowaliśmy 3 lipca z Sorkwit. Pokrótce postaram się naświetlić jak było. Po kolei więc…
W Sorkwitach jest bardzo fajny ośrodek PTTK. Zameldowaliśmy się tam 2 lipca z piękną pogodą w pakiecie.
We wrześniu odwiedziłem Tereny Szlacheckie (czyt. Łomżę). No i matkę moją rodzoną Marię oczywiście. Zwaliłem się jej na głowę wraz z moimi chłopakami w ilości dwóch sztuk.
W Łomży jest zawsze co robić. Najpierw więc ogarniam roboty okołodomowe, które wymagają chłopskiej łapy. Później kombinuję jak tu sobie i chłopakom urozmaicić czas.
Jako że chłopaki moje to już całkiem duże byki postanowiłem że czas najwyższy żeby pobawili się żelastwem co dym robi i huk wielki. Zrobiłem im niespodziankę i zabrałem ich do Piątnicy na strzelnicę prowadzoną przez Stowarzyszenie Sagittarius.
Pokemonom aż się oczy zaświeciły. :) Zapoznali się z bronią palną i postrzelali z krótkiej i długiej. Największe wrażenie robiło wszystko. W szczególności zaś automat Kałasznikowa. Bo AK pierdolnięcie ma, szczególnie odczuwalne na strzelnicy zamkniętej w małym budynku. :)
Krótki komiks:
Było, minęło – zawsze szybko mija to co dobre!
Drugi Polski Dzień Kanu trwał tak dla mnie jak i dla większości uczestników cztery dni. Był to więc długi dzień. I ciekawy. I fajny.
Co jakiś czas rzeźbię w mące, drożdżach, grzybach, mięsie i żółtym serze.
Pizza mi wychodzi zacna. Coraz lepsza.
Ostatnio o tym wzruszającym serowo-mięsnym wydarzeniu pisałem trzy lata temu tutaj więc postanowiłem, że pora na powiew świeżości… :)
Tiaaaa… Napisałbym, że wyciągnąłem moich chłopaków na spinning ale po pierwsze założenie było takie, że będzie nie tylko łowienie ale i zwykła szwendaczka plus posiadówka, a po drugie nic nie złowiliśmy, głupio więc byłoby napisać, że byliśmy na rybach. :)
Ale po kolei – wybraliśmy się nad Pisę – lubię tamte tereny – konkretnie w pobliże ujścia Pisy do Narwi. Szwendaczkę rozpoczęliśmy od mostu w Morgownikach, gdzie zostawiliśmy zaparkowany czołg.
Biegam często tu i ówdzie. Co raz to coś wymyślę. Pojechałem więc do stolicy naszego pięknego kraju na „Warszawskie Spotkania Piwne” – ja pojechałem, ten, który piwa nie pije! :)
Tytuł spotkania jest nieco mylący, gdyż to spotkanie było (cykliczne jest w zasadzie tylko cykl nigdy nie znany) miłośników noży wszelkiej maści. Pijących piwo.
Ja oczywiście piłem wódkę, gdyż wódka pita z umiarem nie szkodzi nawet w dużych ilościach!
Ale do rzeczy. Noże to piękne rzeczy. I to nie są tanie rzeczy!
Mnie to cieszą małe rzeczy. Takie jak na przykład zegarek1. Mam ich kilka. Pięć czy sześć.
Jeden codzienny do pracy, drugi do świątecznych gaci, kolejny do czarnych butów, jeszcze inny do brązowych, etc.
Popieprzone? Może trochę… Ale znam takich co hodują gołębie! Przysięgam! Grubo, nie?? :)
Jeden zegarek mam szczególny. W teren on ci jest. To mój taki model codzienno-sportowo-terenowo-leśno-wodny. Skomplikowane trochę ale nikt nie obiecywał, że nie będzie.
W zasadzie mam dwa zegarki w teren – Casio G-Shock i Timex Expedition2. Mowa będzie jednak o tym drugim. Głównie ze względu na to, że jest tani i dobry. Jak wino. I lubię go tak samo jak wino.
W ostatnią niedzielę 2015 roku skrzyknęliśmy się w kilka osób i zorganizowaliśmy dzieciakom posiadówkę przy ognisku na skierniewickim poligonie. Frekwencja dopisała, w spotkaniu uczestniczyło grubo ponad dwadzieścia osób.
Najlepiej jak zwykle wszystko pokaże komiks.
Było chłodno ale nikomu zimno raczej nie było.
Kolejny raz skorzystałem z zaproszenia Czerwonej Orkiestry i wziąłem udział kameralnym spotkaniu Wigilijnym.
Ze względu na to, że sale bankietowe w Mariotach, Szeratonach czy innych Sobieskich zarezerwował plebs, spotkanie zostało zorganizowane w drogim, klimatycznym ośrodku o wysokim standardzie, niedostępnym dla klasy robotniczej. Tablice „Inteligiencja&VIP olny SPA and Relax” jasno określały, że to coś właśnie dla nas! Tak się bawią wipy!
Czego to się w życiu nie robiło… W zasadzie to czego się nie robiło. Robiło się to i owo. I tamto. I owamto. Taaak… No, ale są jeszcze zajęcia których nie miałem okazji się imać. Nigdy jeszcze nie byłem setwardesą na ten przykład. Ze względu jednak na to że nogi mam bardziej jak rzymski legionista niż jak Monika Belluci, języki obce moje kulawe, a aparycja chama w dresie, odpuszczę.
Kowalem nie byłem! O! Tego trzeba było spróbować, tym bardziej że kolega mój Parthagas kuźnię sobie kompletuje. Jeszcze zanim cokolwiek o tym wspomniał już mnie namówił! :)
Czasu mało, zamiast więc pić alkohol w piątkowy wieczór jak biały człowiek postanowiłem dokończyć to co zacząłem jakieś dwa tygodnie temu.
Robota „w skórze” wymaga cierpliwości. I doświadczenia. Cierpliwości nie mam zupełnie ale za to doświadczenia w skórnym rzemiośle nie mam w ogóle. :)
Cierpliwość była więc wskazana. Po pierwsze – chciałem zrobić pochewkę dla finki ze snów, po drugie nie chciałem jej skopać, a po trzecie czasu wolnego na zabawę brak.
Pochewka powstawała więc tak jak wspomniałem jakieś dwa tygodnie. Czasem dłubałem przy niej 30 minut, innego dnia pięć, a przez kilka następnych nie widywałem się z nią w ogóle. Wzięło mnie jednak coś zmobilizowało, rzuciłem wszystko i dokończyłem dzieło moje niemal wspaniałe!
Szycie to życie pomyślałem, no bo ile można pić??
Orzeszku…
Szycie zaistniało w mojej chorej głowie dzięki Orzeszku. Orzeszkowi. Orzeszce. Dziewucha taka, znajoma, Kobiałka Doktora… Echh i tak nie skumacie ale nie musicie. Chodzi o to że Orzeszek ten dłubie w skórze, paczajcie sobie tu: www.arqueta.pl
Paczałem ja tam czasem tak jako i wy teraz paczacie i podziwiałem ja co ta Orzeszka tam majstruje. A majstruje Orzeszka fajne przedmioty.
Podobało mi się. To było dobre.
No i ten Orzeszek vel. Arqueta wziął i na ostatnim, jesiennym Zlocie Reconnetu szył Ci on ona portfel dla (niestety) Bubla. Tak ja sobie paczałem i paczałem na to szycie i w głowie mojej myśl złota zaświtała, że taki Szewczyk Dratewka to klawy gość musiał być. Postanowiłem spróbować.
Także ten, tego… :)
